نگارش در تاريخ دو شنبه 18 ارديبهشت 1391برچسب:محکوم به تحمّل خستگی, سرگشتگی و نمردن, توسط علی طوفان
محکوم به تحمّل خستگی، سرگشتگی و نمردن
دوست عزیز
خستگی وجه مشترک نسل ماست.
خسته از تلاشهای بی حاصل، خسته از آرمانهای به گل نشسته، خسته از خواندنهای بی سرانجام، خسته از دانستنهای بی کارکرد، خسته از کارکردهای بی نتیجه، خسته از نتیجه های ناخواسته، خسته از خواستن، نخواستن، توانستن و نتوانستن. خسته از عاشق، معشوق و از جستجوی عشق. خسته از عاشق ِ جستجو بودن ...
آه از این همه خستگی.
عزیز
سرگشتگی وجه مشترک نسل ماست.
سرگشته در میان شک و یقین، سرگشته در وادی کفر و ایمان، سرگشته در سرزمین صدق و دروغ، سرگشته در میان انتخاب علم و ثروت، سرگشته در میان فرد و جامعه، خود و دیگری، مرگ و زندگی، شادی و غم،
و سرگشته در این تبعیدگاه ِفقر ِ همه سو کویر لم یزرع.
نسل ما هم به نحوست عشق گرفتار آمده، پس لاجرم نمی تواند عاشق نباشد و هم مؤمنانه زیسته، پس به کفر و شرک به راحتی تن نمی دهد و هم مرگ را تجربت نموده پس بناچار زندگی چنگی به دل نخواهد زد ...
آه از این همه دوپاره شدن های پی در پی.
عزیز
مرگ هدیتی است پر بها برای پایان این همه رنج، اما شایستگی مرگی در خور این همه رنج تنها در تحمل رنجبار این زندگی میسر است. و ضعیت تناقض نما بر همۀ شئون هستی ما سایه افکنده،
ما را روزنه ای برای گریز نیست،
ما محکوم به ماندن و رنج کشیدن و نمردنیم.
خستگی وجه مشترک نسل ماست.
خسته از تلاشهای بی حاصل، خسته از آرمانهای به گل نشسته، خسته از خواندنهای بی سرانجام، خسته از دانستنهای بی کارکرد، خسته از کارکردهای بی نتیجه، خسته از نتیجه های ناخواسته، خسته از خواستن، نخواستن، توانستن و نتوانستن. خسته از عاشق، معشوق و از جستجوی عشق. خسته از عاشق ِ جستجو بودن ...
آه از این همه خستگی.
عزیز
سرگشتگی وجه مشترک نسل ماست.
سرگشته در میان شک و یقین، سرگشته در وادی کفر و ایمان، سرگشته در سرزمین صدق و دروغ، سرگشته در میان انتخاب علم و ثروت، سرگشته در میان فرد و جامعه، خود و دیگری، مرگ و زندگی، شادی و غم،
و سرگشته در این تبعیدگاه ِفقر ِ همه سو کویر لم یزرع.
نسل ما هم به نحوست عشق گرفتار آمده، پس لاجرم نمی تواند عاشق نباشد و هم مؤمنانه زیسته، پس به کفر و شرک به راحتی تن نمی دهد و هم مرگ را تجربت نموده پس بناچار زندگی چنگی به دل نخواهد زد ...
آه از این همه دوپاره شدن های پی در پی.
عزیز
مرگ هدیتی است پر بها برای پایان این همه رنج، اما شایستگی مرگی در خور این همه رنج تنها در تحمل رنجبار این زندگی میسر است. و ضعیت تناقض نما بر همۀ شئون هستی ما سایه افکنده،
ما را روزنه ای برای گریز نیست،
ما محکوم به ماندن و رنج کشیدن و نمردنیم.
پايان
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند